قسمتی از متن رمان علقه

خب چرا ساکتی؟! د چرا حرف نمیزنی شیده؟! د چرا حرف نمیزنی لامصب… چرا نمیگی اون زن تو نبودی؟! چرا میذاری فکر کنم تا امروز تو این زندگی خر بودم شیده خانم… شیده خانم فرزانه؟! از اینکه مثل غریبه ها به من گفته بود شیده، دلم عزادار شد. او داشت من را شبیه همه صدا میزد شبیه همهی کسانی که برایشان خاص نبودم نفسهایش پر صدا بودند و چشمهایش پر از خشم باز هم انفجاری دیگر در راه بود.

از ترس عکس العملش یکبار دیگر هم با عقب کشیدم؛ اما اینبار پاشنه دمپایی ام روی چیزی نرم فرو رفت نمیدانم تعادلم را بر هم زد یا سُر خوردم که در یک لحظه همه چیز افقی و من نقش زمین شدم. سرم با ضرب به سرامیک کف سالن خورد و توان از دست و پایم رفت او بلافاصله زانواش را روی زمین گذاشت و روی تنم خم شد، با دو دستش بازو هایم را گرفت و تنم را بالا کشید سرش را به صورتم نزدیک کرد و نعره زد میگم اون یارو کیه ؟!

تو با کی پریدی شیده؟! تو کی از من دور شدی و من نفهمیدم؟ چرا این ظلمو در حق من کردی؟ من برات بد بودم دختر؟ برات کم بودم رخشید؟ هق هق و سکسکه ام در هم شده بود، بی اشک گریه می کردم زیرا هنوز نمیتوانستم باور کنم که این بلا، این کابوس همیشگی بالاخره دارد به سرم می آید. محمد دوباره و دوباره لبهایش را از هم فاصله داد تا چیزی بگوید اما در چشم به هم زدنی رنگ صورتش کبود شد. من را رها کرد و دستش را به طرف سینه اش برد نفسش سخت و پر صدا شد.

رمان علقه

نویسنده : مهدیه بخشی

ژانر : عاشقانه

ملیت : ایرانی

ویراستار : رمان استور

تعداد صفحه : 729